WYDZIAŁ SZTUKI
Uniwersytet w Siedlcach

Mam przyjemność ogłosić, że 18 maja w Letniej Galerii Krainy Bugu w Skrzeszewie odbędzie się wernisaż malarstwa Marcina Sutryka, artysty malarza i fotografa, adiunkta w Pracowni Sztuki na Uniwersytecie w Siedlcach. Stopień doktora w dyscyplinie sztuki piękne, uzyskał analizując fotografie wykonywane telefonem komórkowym oraz dokonując ich malarskiej interpretacji. Marcin Sutryk współtworzy nieformalną grupę "Ławeczka". Był współzałożycielem i wiceprezesem Stowarzyszenia "Widzimisie", które prowadziło pierwszą w Siedlcach Galerię Sztuki Współczesnej. Galeria ta w założeniu swoim miała pełnić funkcję ważnego ośrodka prezentacji dzieł sztuki ambitnej i poszukującej. Jest również założycielem i organizatorem inicjatywy Wschodnie Projekty Fotograficzne (WPF) oraz stowarzyszenia Descartes.  Od 2022 roku jest kuratorem A _ Galeria, która to stanowi artystyczne serce Uniwersytetu w Siedlcach. Dwukrotny stypendysta Prezydenta Miasta Siedlce. Działalność artystyczną łączy z pracą dydaktyczną. Od ponad dwudziestu lat (od 2003 roku) przekazuje swoją wiedzę ucząc fotografii oraz prowadząc warsztaty z intermediów oraz wystawiennictwa. Opiekun prężnie działającego na Wydziale Nauk Humanistycznych UwS koła naukowego EduArt.

Wystawa "Azulejos i światło Podlasia" zabierze Państwa w niezwykły labirynt kolorów i wzorów. Prezentowane obrazy to ukłon w stronę zawiłej i fascynującej historii Lizbony i Portugalii, która przeplata się z dziejami legendarnych ceramicznych płytek.

 

Każdy krok w podróży przez barwne zakamarki Lizbony, prowadzi do odkrycia niezwykłego piękna azulejos. Te tradycyjne portugalskie płytki ceramiczne nie tylko ozdabiają fasady budynków, ale także kuszą zmysły swoją bogatą historią i kulturowym dziedzictwem. Swoimi obrazami, artysta przenosi nas w świat azulejos, wykorzystując ich wzory, kolory i tekstury jako punkt wyjścia do osobistej interpretacji. Motywy roślinne przeplatają się z abstrakcyjnymi formami, tworząc fascynującą opowieść o życiu i dynamice miasta. W płytkach azulejos zawarty jest rytm, ruch oraz przedziwna wibracja, które emanują z każdego wzoru, zachęcając do tańca z historią i kulturą. To jakby oddech, wypełniony dźwiękiem oceanu i szumem wąskich uliczek Alfamy.

Prace te stanowią hołd dla niepowtarzalnego charakteru Lizbony i jej kulturowego bogactwa. Przechadzając się wśród obrazów Marcina Sutryka, zapraszamy do zanurzenia się w labiryncie kolorów i wzorów, które odzwierciedlają zarówno historyczne jak i współczesne oblicze miasta. Ta wystawa to także ukłon w stronę zawiłej i fascynującej historii Lizbony i Portugalii, która przeplata się z dziejami azulejos. Od czasów starożytnych wpływy kulturowe i artystyczne krzyżują się na ulicach tego miasta, pozostawiając ślady swojego piękna na płytkach ceramicznych.

Przyjdźcie i zanurzcie się w fascynującym świecie azulejos, gdzie każdy obraz opowiada swoją unikalną historię, a każdy szczegół skrywa niezgłębione tajemnice Lizbony.

 

Serdecznie zapraszam

Marcin Sutryk

Sztuka, którą tworzę, czerpie z wielu źródeł. Często rozmaite inspiracje nawarstwiają się, niczym w efekcie śnieżnej kuli dołączają w trakcie procesu twórczego do pierwotnego impulsu (stojącego za powstaniem danej grafiki). W konsekwencji prace stają się wielowymiarowe, mogą być interpretowane na różnych poziomach. Są w nich obecne inspiracje krajobrazami i obserwacją natury (zwłaszcza otwartych przestrzeni), echa doświadczeń życiowych oraz fascynacji utworami muzycznymi, literackimi, czy grafiką moich mistrzów – tych współczesnych, od których miałam okazję uczyć się warsztatu oraz dawnych, znanych ze spuścizny, jaką po sobie zostawili. Jest zabawa formą, elementy gry intelektualnej. Pojawiają się również wątki dotyczące duchowości oraz wiary i te ostatnie pragnę tym razem zaakcentować. Układają się one w pewną narrację, zbudowaną wokół 3 haseł kluczowych: Człowiek w kryzysie – Spotkanie – Droga zaufania.

Wystawa w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach jest okazją do naświetlenia treści, które najczęściej pozostawiałam w sferze niedopowiedzeń, z zamiarem oddania w ten sposób pola wrażliwości i dociekliwości odbiorców. I choć niekiedy moje grafiki są określane jako kontemplacyjne, co bardzo mnie cieszy, praktyka pokazuje, że dla większości odbiorców istota przekazu pozostaje zbyt hermetyczna bez szerszego nakreślenia kontekstu. Dlatego tym razem obok prac graficznych pojawiają się cytaty z utworów, które towarzyszyły mi w procesie twórczym oraz autorskie komentarze (niekiedy mocno rozbudowane). Słowa nie tyle opisują graficzne obrazy, co raczej uzupełniają się z nimi.

Goszczenie ze współczesną twórczością w przestrzeni należącej do sztuki dawnej o przeznaczeniu przede wszystkim sakralnym, a także sąsiadowanie drzwi w drzwi z dziełami wybitnych malarzy hiszpańskich nie tylko jest dla mnie zaszczytne, ale również poszerza pole refleksji.

 

Weronika Marszelewska