Sztuka, którą tworzę, czerpie z wielu źródeł. Często rozmaite inspiracje nawarstwiają się, niczym w efekcie śnieżnej kuli dołączają w trakcie procesu twórczego do pierwotnego impulsu (stojącego za powstaniem danej grafiki). W konsekwencji prace stają się wielowymiarowe, mogą być interpretowane na różnych poziomach. Są w nich obecne inspiracje krajobrazami i obserwacją natury (zwłaszcza otwartych przestrzeni), echa doświadczeń życiowych oraz fascynacji utworami muzycznymi, literackimi, czy grafiką moich mistrzów – tych współczesnych, od których miałam okazję uczyć się warsztatu oraz dawnych, znanych ze spuścizny, jaką po sobie zostawili. Jest zabawa formą, elementy gry intelektualnej. Pojawiają się również wątki dotyczące duchowości oraz wiary i te ostatnie pragnę tym razem zaakcentować. Układają się one w pewną narrację, zbudowaną wokół 3 haseł kluczowych: Człowiek w kryzysie – Spotkanie – Droga zaufania.
Wystawa w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach jest okazją do naświetlenia treści, które najczęściej pozostawiałam w sferze niedopowiedzeń, z zamiarem oddania w ten sposób pola wrażliwości i dociekliwości odbiorców. I choć niekiedy moje grafiki są określane jako kontemplacyjne, co bardzo mnie cieszy, praktyka pokazuje, że dla większości odbiorców istota przekazu pozostaje zbyt hermetyczna bez szerszego nakreślenia kontekstu. Dlatego tym razem obok prac graficznych pojawiają się cytaty z utworów, które towarzyszyły mi w procesie twórczym oraz autorskie komentarze (niekiedy mocno rozbudowane). Słowa nie tyle opisują graficzne obrazy, co raczej uzupełniają się z nimi.
Goszczenie ze współczesną twórczością w przestrzeni należącej do sztuki dawnej o przeznaczeniu przede wszystkim sakralnym, a także sąsiadowanie drzwi w drzwi z dziełami wybitnych malarzy hiszpańskich nie tylko jest dla mnie zaszczytne, ale również poszerza pole refleksji.
Weronika Marszelewska